Και όμως έκλεισα 2 χρόνια από τότε που μετακόμισα στο πρώτο μου σπίτι μαζί με τον φίλο μου και ακόμα το νιώθω σαν να πρωτομπήκα. Ψάχναμε κάτι στο κέντρο μιας και είμαστε λάτρεις του και δουλεύουμε και οι 2 εκεί. Ευτυχώς για καλή μας τύχη ξενοικιάστηκε ένας χώρος 65 τ.μ. σε παλιά πολυκατοικία του '47 σε μια όμορφη και ήσυχη περιοχή. Από την πρώτη στιγμή που το είδα το ερωτεύτηκα κυρίως για την αισθητική που έβγαζε και τις δυνατότητες που είχε. Ηταν σε πολύ κακή κατάσταση όταν το πήραμε με άσπρους τοίχους σαν νοσοκομείο αλλά σιγά σιγά μετατράπηκε σε έναν πολύ ζεστό και ζωντανό χώρο. Αυτήν την φορά επέλεξα να κάνω πράγματα που δεν είχα ξαναδοκιμάσει, με λίγα χρήματα αλλά αρκετή φαντασία μιας και δεν είχα κάποιον πελάτη που έπρεπε να πείσω για κάθε τι. Για παράδειγμα μιας και είναι στο ημιύπογειο και έχει ελάχιστα παράθυρα (ευτυχώς υπάρχει η αυλή-όαση) σκέφτηκα την αυταπάτη παραθύρου στο σαλόνι. Οπότε έκανα ένα κολάζ με την φωτογραφία ένος παραθύρου που βρίσκεται στο χωλ και με φόντο κάτι που θα ήθελα να έχω και το εκτύπωσα σε κανονική κλίμακα σε μουσαμά. Το αποτέλεσμα? 2 ατόμα το πέρασαν για παράθυρο! Η΄η τοποθέτηση φωτισμού στην πόρτα που σε οδηγεί στις αποθήκες και επιλογή έντονου χρώματος στους τοίχους αμέσως αλλάζει την χρήση της και τον χώρο γύρω της. Τέτοια απλά πράγματα αλλά κάνουν τελικά την μεγαλύτερη εντύπωση. Δεν χρειάζεται να ψάχνεις για κάτι ακριβό και έτοιμο. Αυτός θεωρώ είναι και ο σκοπός μας, ως αρχιτέκτονες, και ειδικά στις μέρες μας, να προτείνουμε έξυπνες λύσεις και όχι λίστες μαγαζιών. Είμαι σίγουρη ότι οποιοσδήποτε χώρος έχει άπειρες προοπτικές στο να γίνει μοναδικός! just trust us!
photos by xixios.gr
