Tuesday 3 April 2012

architect-artist = 1-1

Η κρίση είναι τελικά για καλό μας αρχίζω να αναθεωρώ.. Ποτέ δεν θεωρούσα ότι είναι επάγγελμα το να δηλώνεις αρχιτέκτονας, έστω όσο αφορά εμένα και λίγους συνεργάτες μου, απλώς οι καταστάσεις πολλές φορές σε έβαζαν σε επιλογές που βόλευαν. Πια είναι ο τρόπος που διαλέγεις να ζεις, να κινείσαι, η επιλογή χώρων που σε εκφράζουν.

Με όλη αυτήν την κατάσταση γύρω μας και το πάγωμα της ανάπτυξης γενικώς άρχιζαν να ξεκαθαρίζουν στο μυαλό μου τα τελευταία χρόνια τι ακριβώς δεν μου άρεσε να κάνω, από σχεδιασμό μέχρι το search για καινούργια trends, όλα πια είναι κάτω από άλλο μικροσκόπιο. Αυτό που σου δίνει την ευκαιρία να διευρύνεις τις ικανότητες σου και να κάνεις πράγματα που δεν είχες φανταστεί.

Ένα παράδειγμα είναι η περίπτωση της καλής μου φίλης-συνεργάτης μου όλων αυτών των χρόνων Εliska Τuranska. Η Έλλη από τότε που την θυμάμαι ήταν υποστηρικτής της οικολογικής αρχιτεκτονικής πολύ πιο πρίν γίνει της μόδας. Τα τελευταία χρόνια που ήταν στην Ελλάδα κατάφερε να δημιουργήσει την εταιρεία Εcogroup.gr αποκλειστικά με οικολογικά δομικά υλικά και να τα εφαρμόσει σε διάφορες κατασκευές.

Από την στιγμή που έφυγε και γύρισε πίσω στην πατρίδα της, έχοντας πάντα ως βάση αυτά τα υλικά ήθελε να πειραματιστεί και στο καλλιτεχνικό κομμάτι, κάτι που το σκεφτόταν πολύ καιρό αλλά δεν της δώθηκε η ευκαιρία. Ενώ όλοι τα έχουμε στο μυαλό μας πιο πολύ σαν μονωτικά- δομικά υλικά, η Έλλη πειραματίστηκε με τον διακοσμητικό πύλινο σοβά (claywork), εκμεταλεύτηκε την υφή του που στην συγκεκριμένη περιπτωση θυμίζει εμφανή μπετόν και του έδωσε μια πολύ πιο μοντέρνη μορφή κάτι που ταιριάζει απόλυτα σε μίνιμαλ χωρους.Αλλά γιατί να μείνεις μόνο στο να απλά σοβατίσεις τον τοίχο σου και να έχεις ένα ίδιο rustic αποτέλεσμα? Οπότε με διάφορες τεχνοτροπίες πειραματίστηκε και το αποτέλεσμα είναι κάτι πολύ εντυπωσιακό!










No comments:

Post a Comment